Kad Dušan Šehovac kombinuje: Kako su okupatori okruženi od opkoljenog Sarajeva

Kad se sve laži potroše onda ostaju najprimitivnije podvale. Takav jedan pokušaj podvale kruži ovih dana internetom. Kao analitičar ratnog stanja u Sarajevu javlja se Dušan Šehovac. Nekad čovjek razuma i dijaloga, a danas neko ko, iz svojih razloga, iznosi radikalne stavove. 

On je nedavno kritikovao medijske natpise oko bitke za Hrasno Brdo u Sarajevu, juna 1992. godine. Nema medija čije izvještavanje nije napadao kao pristrasno. U njegovu analizu je utrpana i Patria.

Šehovac tvrdi da se nije radilo o odbrani, nego o napadu i da branitelji Sarajeva nisu mogli znati da srpska strana (6. juna nije postojala JNA, nego JA), sprema presijecanje grada napola.     

Šehovac se pojavljuje kao nekakav revizionistički vojni analitičar. On čak u objašnjenjima ispod teksta tvrdi da će dokazati da su jedinice Armije držale u okruženju jedinice Karadžićeve srpske vojske. „Dokazat ću to, Srbi u Sarajevu su bili opkoljeni od strane Bošnjaka, Ilidža, Hadžići, Vogošća, Trnovo, Pale i drugi dijelo Novog Sarajeva, Novog Grada, Starog Grada bili su u okruženju tokom cijelog rata“, piše ispod vlastitog teksta Šehovac.

Bitna je surovost laži koju iznosi Šehovac. Kada je svojevremeno Rada Đokić, ratna novinarka SRNA-e, izjavila da „jedinice Armije RBiH drže Sarajevo u okruženju iznutra“, mislili smo da nema dalje u psihijatriji ovih podvala. Ali više od četvrt vijeka kasnije izgleda da može.

Radi se o klasičnom zamagljivanju istine.

Zašto su jedinice odbrane Sarajeva napadale Hrasno Brdo? Sa tih pozicija pucano je na grad i civili su ubijani snajperima i rafalno. Kretanje gradom bilo je nemoguće. Sjetimo se ubijenih i i ranjenih Sarajlija, čak djece, čije leševe kupe jedinice UNPROFOR-a sa oklopnim vozilima.

Kad govori o tim akcijama, pa i na Hrasno Brdo, Šehovac bi trebao znati da je za samo prva četiri dana aprila u Sarajevu sa brda od JNA i Karadžićevih hordi ubijeno, imenom i prezimenom 162 Sarajlija. Čak 133 građanina Sarajeva ubijena su 5. aprila što snajperima, što granatama. Od 162 ubijena, čak 142 su civili. Dakle, ko je to koga zatvorio i opkolio? I ubijao u okruženju? Tog aprila je u Sarajevu ubijeno više od 336 ljudi. Čak 222 su bili upravo civili. U maju je bila još gora kasapnica, u kojoj je stradalo 937 lica, od čega opet apsolutna većina civila.  

Dušan Šehovac priča o šupljoj sintagmi  „urbana legenda“, što je tragično poturanje laži u tu strašnu kasapnicu. On pokušava da Sarajlijama podvali jeftinu priču. Hrasno Brdo se događa nakon strašnog rušenja i kasapljenja  stanovništva ovog grada. Do tada je ubijeno više od hiljadu civila, građana Sarajeva. Zna Šehovac da je dan napada na Hrasno Brdo 8. juni. Da su se u međuvremenu dogodila najgora i nepojmljiva masovna smaknuća i etnička čišćenja po gradovima sa muslimanskom bošnjačkom većinom od Višegrada, Foče, Rogatice, Bijeljine, Zvornika, Bratunca, pa do gradova Prijedora,  Brčkog, Orašja, Kotor Varoši, Sanskog Mosta , Ključa... Ako mu nije jasno može pogledati masovne grobnice u koje su bacani ni krivi ni dužni ljudi, samo zato što nisu Srbi.

Ova se bljutava laž širi po već viđenom principu. Tako se sa jedinim ubistvom, za koje evo nema nikakvih dokaza, tereti Naser Orić. A sve to da se ne bi pisalo i rekla istina o genocidu u Srebrenici. Istina o tom genocidu odjekuje širom svijeta, samo o njemu mudro šute u Republici Srpskoj i u Srbiji.  

Ne treba se čuditi ni Šehovcu. Nikada i nigdje javno, u medijima, srpska strana nije priznala bilo koji zločin, pa ni zločin genocida u Srebrenici, niti najveće grobnice na Crnom vrhu kod Zvornika ili Tomašici kod Prijedora. Priznaju to javno samo čestiti ljudi na društvenim mrežama. Ali, zvaničnog priznanja pa ni pokajanja nema. Zašto bi i od Šehovca neko očekivao drugačije?